เคยไหม พูดกับคนบางคนต้องกลั้นใจไม่ให้กรอกตาใส่ เพราะเบื่อความหลงตัวเองของคนๆ นั้น แต่เราจะโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะอาการหลงตัวเองนั้นเป็นความผิดปกติทางบุคลิกภาพชนิดหนึ่ง
ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบหลงตัวเอง (narcissistic personality disorder) เป็นภาวะสุขภาพจิตที่บุคคลนั้นตระหนักถึงความสำคัญของตนเองสูงเกินสมควร พวกเขาต้องการและเรียกร้องความสนใจมากเกินไป ทั้งยังต้องการให้ผู้คนชื่นชมพวกเขา
ผู้ที่เป็นโรคนี้อาจขาดความสามารถในการเข้าใจหรือใส่ใจความรู้สึกของผู้อื่น แต่ภายใต้หน้ากากแห่งความมั่นใจสุดขีดนี้ พวกเขาไม่มั่นใจในคุณค่าของตนเอง และรู้สึกไม่พอใจกับคำวิพากษ์วิจารณ์เพียงเล็กน้อย
พฤติกรรมแบบไหนเข้าข่ายโรคหลงตัวเอง
- มีความสุขเมื่อเป็นจุดสนใจหรือได้รับความสนใจ
- คิดว่าตัวเองสำคัญมากและต้องการเป็นผู้ที่ถูกยกย่องชมเชยอยู่เสมอ
- ทำให้ตนเองมีความสำคัญเหนือผู้อื่น พูดหรือชมแต่เรื่องของตนเอง
- หมกมุ่นอยู่กับรูปลักษณ์ อำนาจ ความฉลาด และความสำเร็จในจินตนาการของตนเอง
- เลือกที่จะมีความสัมพันธ์เฉพาะกับผู้ที่มีความคล้ายคลึงกันเท่านั้น
- คาดหวังว่าตนเองควรได้รับอภิสิทธิ์ต่าง ๆ มากเกินความเป็นจริง
- ชอบการแข่งขัน ชอบเอาเปรียบและฉวยโอกาสจากผู้อื่น
- ขาดความเห็นใจ ไม่สนใจหรือไม่รับรู้ถึงอารมณ์และความต้องการของผู้อื่น
- รู้สึกอิจฉาคนอื่นและคิดว่าคนอื่นก็อิจฉาตนเองเช่นกัน
- มีท่าทีหยิ่ง อวดดี โอ้อวดในความสามารถและความสำเร็จของตนเอง
การรักษาความผิดปกติทางบุคลิกภาพที่หลงตัวเองมุ่งเน้นไปที่การบำบัดด้วยการพูดคุยหรือที่เรียกว่าจิตบำบัด
ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบหลงตัวเองนั้นส่งผลกระทบต่อผู้ชายมากกว่าผู้หญิง มักเริ่มต้นในวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้น เด็กบางคนอาจแสดงบุคลิกภาพแบบหลงตัวเองซึ่งเป็นเรื่องปกติตามอายุของพวกเขา และไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะพัฒนาความผิดปกติทางบุคลิกภาพที่หลงตัวเองต่อไป
