ข่าวเด็กหรือเยาวชนถูกล่วงละเมิดทางเพศ บางรายถูกกระทำมานับปี บางรายแม้จะเผชิญแค่ครั้งเดียว แต่ทำให้จิตใจบอบช้ำสาหัสไม่สามารถใช้ชีวิตปกติได้อีก สังเกตอาการลูกหลานของท่านก่อนจะสายเกินไป
ปัจจุบันเรามักจะเจอข่าวการล่วงละเมิดทางเพศบ่อยมากขึ้น และผู้ที่ถูกล่วงละเมิดที่เป็นเด็ก หรือเยาวชนนั้นมีให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ บางรายถูกข่มขืนนานนับปี หรือมากกว่า บางรายถูกข่มขืนจนกระทั่งตั้งครรถ์ และที่สังเกตได้จากทุกกรณีคือผู้กระทำมักเป็นคนในครอบครัว เครือญาติ คนใกล้ชิดกับเด็ก หรือแม้กระทั่งพ่อแม่ของตน
หากเกิดเหตุการณ์ล่วงละเมิดในวัยผู้ใหญ่ ผู้ถูกกระทำมักจะกล้าออกมาแจ้งความ หรือสามารถที่จะปฏิเสธ หรือหลีกหนีสถานการณ์เหล่านั้นได้ แต่เด็ก หรือเยาวชนนั้นอาจจะไม่รู้ว่าบางสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นคือการถูกล่วงละเมิดทางเพศอยู่
การล่วงละเมิดทางเพศ (Sexual Harassment) คือพฤติกรรมที่มีเจตนาไม่ดี แสดงออกถึงนัยยะทางเพศต่อเพศตรงข้าม หรือเพศเดียวกัน โดยไม่ได้รับการยินยอมจากอีกฝ่าย ทำให้ผู้ถูกกระทำรู้สึกไม่ดี ไม่ปลอดภัยในรูปแบบต่างๆ เช่น
1. การสัมผัสทางกาย (Physical Conduct) คือ การใช้อวัยวะสัมผัสถูกร่างกายของอีกฝ่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต หรือบังคับให้ผู้อื่นสัมผัสร่างกายตนเอง แม้กระทั่งการแตะเนื้อต้องตัว ลูบไล้
2. การแสดงออกทางวาจา (Verbal Conduct) คือ การใช้คำพูดล่วงเกิน ล้อเลียน พูดถึงสัดส่วนร่างกาย รวมถึงมุกตลกเรื่องเพศ
3. การแสดงออกทางกริยาท่าทาง สายตา (Visual Conduct) ที่แสดงออกถึงความรู้สึกทางเพศที่ทำให้ผู้ถูกกระทำรู้สึกหวาดกลัว ขยะแขยง
4. การส่งข้อความอนาจาร (Written Conduct) ข้อความที่ผ่านการเขียน หรือพิมพ์ ในเชิงส่อไปทางเพศ ไม่ว่าจะเป็นการส่งส่วนตัว ผ่านสื่อออนไลน์ รวมถึงการส่งรูปภาพอนาจารให้แก่ผู้อื่น
สัญญาณตือนเด็กถูกล่วงละเมิดทางเพศและต้องการได้รับความช่วยเหลือ
- มีบาดแผลฟกช้ำทางร่างกาย/อวัยวะเพศ
- เด็กมีอาการซึมเศร้า /วิตกกังวล อารมณ์แปรปรวน ไม่สุงสิงใคร เก็บตัว
- กลัวคนบางประเภท
- กลัวการกลับบ้าน
- กลัวการอยู่ลำพังกับผู้ใหญ่
- หนีออกจากบ้าน
- มีความคิดอยากทำร้ายตัวเอง
- มีปัญหาด้านการเรียน
- ฝันร้าย /นอนไม่หลับ
- เมื่อพบแล้วอย่ารีรอ รีบเข้าไปช่วยเหลือโดยไว
ปัจจัยเสี่ยงในเด็กที่มีโอกาสเสี่ยงตกเป็นเหยื่อของการทารุณกรรมทางเพศ/ล่วงละเมิดทางเพศ
- เด็กเล็กที่ไม่สามารถพูดจาสื่อสารได้
- เด็กที่มีพัฒนาการล่าช้าหรือบกพร่อง
- เด็กที่มีโรคเรื้อรังหรือมีความพิการทางร่างกาย
- เด็กที่อยู่กับบิดาตามลำพัง หรือมีสมาชิกผู้ชายเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้าน
- มารดาหมดสมรรถภาพทางเพศ หรือปฏิเสธที่จะตอบสนองทางเพศต่อบิดา
เมื่อสงสัยว่าเด็กถูกล่วงละเมิดทางเพศควรรีบ "แจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อขอความช่วยเหลือ" หลังจากรับฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ให้นำข้อมูลมาวิเคราะห์ พิจารณาว่าเป็นความจริงหรือไม่ ซึ่งอาจเป็นเพียงการวิเคราะห์ในเบื้องต้นก่อน ระหว่างนี้พาเด็กไปไว้ในที่ปลอดภัย จากนั้นจึงแจ้งตำรวจ หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อขอความช่วยเหลือ โทรแจ้ง
- ศูนย์ช่วยเหลือสังคม สายด่วน 1300
- “แผนกโปรแกรมการเลี้ยงดูเด็ก มูลนิธิเด็กโสสะฯ” โทร 0-2380-1177 ต่อ 411, 412
- มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก โทร 0-2412-1196, 0-2412-0739
รวบรวมหลักฐาน
- รวบรวมหลักฐานต่างๆ เช่น เสื้อผ้าที่เด็กใส่ขณะถูกล่วงละเมิดทางเพศ สิ่งของต่างๆ ที่เกี่ยวกับผู้กระทำในที่เกิดเหตุ
- หากสามารถถ่ายภาพร่องรอยการกระทำไว้ได้ให้ถ่ายไว้เป็นหลักฐาน และบอกเด็กให้เข้าใจว่าเราถ่ายไปใช้ทำอะไร ห้าม! นำไปเผยแพร่เด็ดขาด (ยกเว้นใช้ในการสืบสวนคดี)
- พาเด็กไปตรวจร่างกาย อาจพาไปเองเพื่อความรวดเร็ว หรือเข้าร่วมกับหน่วยงานที่เข้ามาให้ความช่วยเหลือ เพื่อรวบรวมหลักฐาน
- ห้าม! ชำระร่างกายเด็กก่อนการตรวจเด็ดขาด เพราะจะหลักให้ร่องรอยหลักฐานสูญหาย
- หากเป็นการถูกกระทำที่ผ่านมานานแล้ว ควรตรวจรักษาเพื่อป้องกันโรคและตรวจสอบการตั้งครรภ์ร่วมด้วย(กรณีเป็นเด็กหญิง)
