เมื่อวันที่ 6 กันยายน ฮุน มาเนต นายกรัฐมนตรีของกัมพูชา เอายถึงบทความของอินฟลูเอนเซอร์ชาวกัมพูชาที่ชื่อ 'เมทัพ ลีพู' (មេទ័ព លីពូ) ซึ่งกล่าวถึงความสงสัยเกี่ยวกับการจัดการเรื่องเสบียงให้กับแนวหน้าที่ชายแดนไทย-กัมพูชา โดย ฮุน มาเนต กล่าวว่า "โดยทั่วไปแล้ว ผมไม่ค่อยชอบอ่านงานเขียนตั้งแต่ต้นจนจบเท่าไหร่นัก ช่วงนี้มีงานเขียนชิ้นหนึ่งในเพจเฟซบุ๊กชื่อ "เมทัพ ลีพู" ซึ่งผมติดตามอยู่เรื่อยๆ เพราะบทความหลายชิ้นเขียนขึ้นอย่างมีเหตุผล มีเหตุผล ประกอบกับประสบการณ์ตรงจา ประสบการณ์ตรง งานเขียนเหล่านี้ไม่ได้เขียนขึ้นจากความรู้สึกส่วนตัวหรือมุมมองใดมุมมองหนึ่ง และส่วนใหญ่ไม่ได้เขียนขึ้นเพื่อยกย่องหรือโจมตีบุคคลนี้ สิ่งที่ผมชอบอ่านในงานเขียนต่างๆ ในเพจนี้คือ ผู้เขียนอธิบายสิ่งต่างๆ ได้อย่างเรียบง่าย กระชับ เข้าใจง่าย แต่เฉียบคม ขอเชิญนำงานเขียนที่โพสต์ในวันนี้ไปแบ่งปันกับผู้อ่านในวันเสาร์นี้"
เนื้อในเฟซบุ๊คของ เมทัพ ลีพู (មេទ័ព លីពូ) บางส่วนมีดังนี้
วันนี้ผมอยากจะอธิบายให้ฟังนะครับ คุณยังสงสัยอยู่ว่า "ตอนนี้กระทรวงกลาโหมทำอะไรอยู่ครับ อาหารพอใช้ไหมครับ?"
บางคำถามก็เป็นเพียงคำถาม ไม่จำเป็นต้องอธิบายก็ได้ แต่ผมอยากอธิบายให้เข้าใจง่ายๆ ฟังง่าย เข้าใจง่าย และไม่ทำให้ใครสับสน!
▪️1: ตอนนี้อาหารพอใช้ไหม?
ส่วนเรื่องอาหารตอนนี้ ผมขอบอกว่าพอแล้ว และควรเปลี่ยนเงินช่วยเหลือเป็นวัสดุที่จำเป็นแทน ซึ่งจะดีกว่าครับ
▪️2: กระทรวงกลาโหมทำอะไรอยู่?
กระทรวงกำลังดำเนินการในระดับรัฐมนตรี ซึ่งประชาชนและทหารไม่ควรรู้ เพราะเป็นความลับระดับชาติ คุณสงสัยว่าทำไมไม่เคยเห็นการแจกจ่ายอาหารเลย เรียกว่า "ความลับ" คุณยังอยู่ที่บ้าน แล้วรู้ได้อย่างไรว่าอาหารไม่ได้ถูกส่งไป? คุณไปถามทหารที่ชายแดน พวกเขารู้ได้อย่างไร? แม้แต่ผู้บังคับบัญชาบางคนก็ยังไม่รู้ว่าอาหารถูกส่งมาจากที่ไหน คุณต้องจำไว้ว่ากระทรวงกลาโหมมีบทบาทในการจัดหาอาหารให้กับทหารแนวหน้าและแนวหลังทั่วประเทศ ไม่ใช่แค่ทิศทางหรือภูมิภาคใดภูมิภาคหนึ่ง และบางสิ่งก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ประชาชนฟังทีละคน
เมื่อคุณถามทหารตามแนวชายแดน หากคุณพบคนที่มีอาหารเพียงพอ พวกเขาจะบอกว่ามี แต่ถ้าคุณถามคนที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือ พวกเขาก็จะบอกว่าพวกเขาไม่เคยได้รับความช่วยเหลือเลย จากนั้นคุณจะเริ่มสับสนและไม่รู้ว่าอันไหนจริง อันไหนเท็จ ทหารแนวหน้าหลายพันนายคิดว่าอาหารหนึ่งรถบรรทุกที่ถูกส่งมาแจกจ่ายจะสามารถเลี้ยงคนทั้งชายแดนได้หรือไม่ แค่ 30 คนกินได้แค่ 3 วัน...
คุณเคยถามตัวเองไหมว่า "ก่อนที่จะได้รับความช่วยเหลือ ทหารกินอะไร" คำตอบง่ายๆ คือ "กระทรวงกลาโหมจัดหาให้ทั้งหมด แม้กระทั่งตอนนี้ อาหารของเหลือเพียง 25% หรือ 75% ส่วนที่เหลือยังคงเป็นความรับผิดชอบของกระทรวง"
อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีผู้ตั้งข้อสงสัย เช่นมีคำถามในช่องคอมเมนต์ของ เมทัพ ลีพู ว่า "คำถามง่ายๆ: กองทัพจำเป็นต้องขอชุดเกราะ รองเท้า และวิทยุจากประชาชนหรือไม่? งบประมาณทางทหารไม่ได้มีไว้สำหรับนายพลหรือ?"
อีกคนเล่าในเพจ ฮุน มาเนต ว่า "ทุกอย่างเป็นความลับไปหมด ดังนั้นพยายามอย่าช่วยเหลือผู้คน เช่นเดียวกับทหารที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ขาดแม้แต่ ICOM ขาดหลัง ยกมือขอความช่วยเหลือจากประชาชน พวกเขาเป็นทหารปลอมกันหมดหรือ? ทุกคนกล้ายกมือขอความช่วยเหลือ แต่กลับขาดแคลนอย่างมาก เพราะเป็นความลับมากเกินไป ความช่วยเหลือจึงไปไม่ถึงทหารแนวหน้า มีเพียงผู้บัญชาการระดับสูงเท่านั้น กระทรวงกลาโหมต้องชี้แจงว่าความช่วยเหลือที่มอบให้กับทหารแนวหน้านั้นเป็นอย่างไร หากยังเป็นความลับ ผู้บัญชาการระดับสูงก็จะสามารถคอร์รัปชันได้ง่ายมากะ"
อีกความเห็นถามไปยัง ฮุน มาเนต ว่า "เรื่องเกราะและเครื่องป้องกัน ทำไมรัฐถึงไม่ยอมจัดสรรงบประมาณให้เพียงพอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทำไมจึงเงียบเฉยและไม่เต็มใจที่จะป้องกันไม่ให้ทหารสยามแพร่เชื้อไวรัส โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อมูลข่าวสาร ทำไมจึงถูกปกปิดจากประชาชนเช่นนี้ หากสมเด็จฯ (ฮุน มาเนต) ท่านไม่อยากให้ประชาชนร้องเรียนหรือวิพากษ์วิจารณ์ ก็เป็นเรื่องง่ายๆ สมเด็จฯ โปรดพิจารณาถึงสภาพความเป็นอยู่ ที่อยู่อาศัย และอุปกรณ์ต่างๆ เช่น เกราะ โปรดจัดสรรงบประมาณให้เพียงพอ โปรดจัดหาอาหารที่ดี อย่าให้ทหารของท่านยกมือขอในโซเชียลมีเดียเลย มันดูแย่มาก มันจะทำให้ประชาชนวิพากษ์วิจารณ์ท่านอีกว่า "ทำไมรัฐถึงไม่มีงบประมาณ หรือทำไมไม่เห็นการสนับสนุนทหารหรือแนวหน้าอย่างเพียงพอ" บอกให้รู้ไว้ อย่าปล่อยให้ทหารเขมรของเราตายเปล่าๆ แบบนี้ไม่ดีนะครับ สมเด็จฯ"
อีกคนบอกกับ ฮุน มาเนต ว่า "ผมเชื่อว่าอาหารเพียงพอสำหรับทหารแล้ว จริงๆ แล้วทหารของเราอยู่กันอย่างสุขสบาย พวกเขาเลือกไม่ได้ว่าจะกินอะไร และท้องก็ไม่ปั่นป่วนง่ายๆ แต่สิ่งที่เรากังวลคือเสื้อผ้าและอุปกรณ์ป้องกันภัยส่วนบุคคลบางอย่าง ซึ่งจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับทหารแนวหน้าที่ต้องเผชิญหน้ากับทหารสยามทุกวัน ตอนนี้พวกเราชาวเขมรได้เห็นกับตาตัวเองแล้วว่าทหารสยามโหดร้ายขนาดไหน ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องมีอะไรไว้ป้องกันตัว สำหรับผู้บริจาค โปรดอย่าแสดงความคิดเห็น เพราะเงินบริจาคบางส่วนเป็นเงินส่วนตัว และบางส่วนมาจากประชาชน ด้วยเหตุนี้ บางคนจึงอยากรู้ว่าเงินและยุทโธปกรณ์เหล่านี้ถูกแจกจ่ายให้กับทหารจริงหรือไม่"
อีกคนบอกว่า "กระทรวงจัดหาพัสดุ ทำเป็นความลับมาก ถึงขนาดกล้าเผยแพร่วิดีโอที่ข้อมือขอหนังรองเท้า เสื้อผ้า ชุดเกราะ และแม้แต่วิทยุ (ICOM) เป็นความลับมากจนสามารถเข้าออกได้ตามต้องการ โปรดทราบว่าประเทศไทยก็อุบเงียบเช่นกัน พวกเขาล้อมรั้วชายแดนตามต้องการโดยใช้เพียงลวดหนามไร้เสียง ส่วนกระทรวงเขมรได้ออกกฎหมายเพิกถอนสัญชาติเขมรตั้งแต่แรกเกิดอย่างเงียบๆ"
ทีมข่าวต่างประเทศ The Better
Photo - Hun Manet / Facebook
